نخستین استخراج موفقیت آمیز اکسیژن از خاک ماه
تاریخ انتشار: ۷ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۶۲۳۳۵۱
ناسا موفق شده است اکسیژن را از خاک شبیه‌سازی شده ماه در محیط خلاء استخراج کند، پیشرفتی که می‌تواند راه را برای فضانوردان به منظور استخراج و استفاده از منابع موجود در ماه در آینده هموار کند.
به گزارش ایسنا و به نقل از ناسا، پژوهشگران مرکز فضایی جانسون ناسا برای اولین بار در یک محیط خلاء با موفقیت اکسیژن را از خاک شبیه‌سازی شده ماه استخراج و راه را برای استفاده از منابع موجود در ماه برای حفظ حضور و اکتشاف انسان هموار کردند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
پژوهشگران با استفاده از یک محفظه کروی ویژه با قطر 4.5 متر آزمایش خود را انجام دادند. آنها از یک راکتور کربوترمال ساخته شده توسط شرکت سیرا اسپیس(Sierra Space ) استفاده کردند که برای ناسا طراحی شده بود تا خاک شبیه‌سازی شده ماه را در آن ذوب و اکسیژن را از طریق فرآیند کاهش کربوترمال استخراج کند.
این آزمایش در شرایطی مشابه آنچه در ماه یافت می‌شود، با استفاده از یک لیزر پرقدرت برای تقلید گرما از یک متمرکز کننده انرژی خورشیدی انجام شد.
پژوهشگران پس از گرم شدن خاک، کربن مونوکسید را با طیف‌سنج جرمی MSolo با موفقیت شناسایی کردند. این فناوری پتانسیل این را دارد که سالانه چندین برابر وزن خود اکسیژن در سطح ماه تولید کند که می‌تواند یک اقتصاد پایدار قمری و حضور پایدار انسان را رقم بزند.
کاربردهای بالقوه در ماموریت‌های آرتمیس و فراتر از آن
انجام این آزمایش نمایشی، امکان استخراج اکسیژن از مواد ماه را برای تامین منابع ضروری برای بقا و حمل و نقل در محیط‌های فرازمینی نشان داده است. پیامدهای عملی این فناوری برای ماموریت‌های آرتمیس و سفرهای آتی به منظومه شمسی قابل توجه است.
هدف نهایی ناسا ایجاد یک حضور پایدار در سطح ماه و استفاده‌ی درجا از منابع آن است.
استخراج موفقیت آمیز اکسیژن از خاک شبیه‌سازی شده ماه در شرایط خلاء، سطح آمادگی فنی این فناوری را به حد نصاب خوبی رسانده است که نشان دهنده آمادگی آن برای آزمایش در فضا است. این دستاورد نشان دهنده نقطه عطف مهمی برای ناسا است که آنها را یک قدم به ایجاد سکونتگاه‌های انسانی پایدار در سیارات دیگر نزدیک می‌کند.
ناسا به عنوان بخشی از ابتکار نوآوری سطح ماه(LSII) بر روی توسعه مهارت‌ها و ابزارهای ضروری برای انسان‌ها و تجهیزات لازم برای عملکرد مؤثر در محیط‌های مختلف بر روی سطوح ماه و سایر سیارات کار می‌کند.
این آزمایش جدید نمایش دهنده یک فناوری نوین است که می‌تواند در ماموریت‌های اکتشافی آتی مورد استفاده قرار گیرد و درهایی را به روی آینده اکتشافات فضایی باز کند.
ناسا با مأموریت آرتمیس قصد دارد با فرود اولین زن و نخستین فرد رنگین پوست روی سطح ماه، حضور طولانی مدت انسان در ماه را رقم بزند کند و راه را برای فضانوردان به منظور سفر به مریخ هموار کند.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: اکسیژن ماه پروژه آرتمیس دانشگاه های علوم پزشکی مرکز سنجش آموزش پزشکی ابرسیاهچاله جهاد دانشگاهی سرطان لوزالمعده هفته جهانی ستاره شناسی پروژه آرتمیس خوابگاه های دانشگاه علامه طباطبایی دانشگاه های علوم پزشکی مرکز سنجش آموزش پزشکی ابرسیاهچاله جهاد دانشگاهی سطح ماه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۶۲۳۳۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
موجودات فضایی احتمالا به این دلیل منقرض شده‌اند!
ایتنا - یک ستاره شناس معروف با ارائه نظریه‌ای جدید احتمال می‌دهد موجودات فضایی در اثر انفجارهای پرتو گاما منقرض شده باشند.
دکتر فردریک والتر، استاد نجوم دانشگاه استونی بروک نیویورک، معتقد است که انفجارهای پرانرژی پرتو گاما که در کهکشان‌های دوردست مشاهده شده‌اند، می‌توانند دلیل اصلی عدم برقراری ارتباط میان موجودات فضایی و انسان‌ها باشند.
بر اساس گزارش روزنامه دیلی میل، والتر در نظریه جدید خود می‌گوید: محتمل ترین سناریو این است که تمدن‌های فضایی در اثر انفجارهای پرتوگاما نابود و منقرض شده اند.
انفجارهای پرتو گاما یا GRB که ناسا آنها را قوی ترین انفجارهای جهان می نامد، هنگامی رخ می دهند که سوخت هسته ای قلب ستارگان غول پیکر پایان می یابد و آنها زیر فشار وزن خود فرو می‌ریزند و انرژی گرانشی عظیمی را آزاد می کنند.
والتر توضیح می دهد: این پرتوها بسیار متمرکز هستند و اگر در سطح یک کهکشان گسترش یابند، می توانند تقریباً ۱۰ درصد از سیارات آن کهکشان را تحت تاثیر قرار دهند.
وی معتقد است که این تنها یکی از تفسیرهای ممکن است و آن را "نوعی بیماری" توصیف می کند.
بر اساس مطالعات چندین دهه رصدخانه پرتو گامای کمپتون ناسا، این انفجارها در کهکشان راه شیری که زمین در آن قرار دارد، نسبتاً نادرند. اما در کهکشان‌های دوردست، این پدیده بسیار رایج‌تر است.
به گفته والتر، برآوردها نشان می دهد که هر ۱۰۰ میلیون سال یا حدود آن، یک انفجار پرتوگاما در هر کهکشان رخ می دهد.
وی اضافه کرد: در فاصله یک میلیارد سال، می توان انتظار داشت که تعداد زیادی از تمدن ها، در صورت وجود، نابود شوند.
تداوم بارندگیها در کشور / دمای هوا در بعضی مناطق کاهش می‌یابد